เครื่องเล่นดีวีดีไม่ใช่เครื่องบินอีกต่อไป
 
# 33 เครื่องเล่นดีวีดีไม่ใช่เครื่องบินอีกต่อไป
15 พฤษภาคม - 21 พฤษภาคม 2549

    สมัยตะก่อนผู้เขียนรู้สึกว่าเครื่องเล่นดีวีดีอยู่ไกลเกินเอื้อม เหมือนหมาแหงนมองเครื่องบิน สมัยนั้นเครื่องเล่นราคากว่าสองหมื่น แผ่นดีวีดีราคาพันกว่าบาท ห้างสรรพสินค้าบางแห่งเคยเปิดให้เช่าโรงภาพยนต์ส่วนตัวขนาดความจุประมาณ 10 คน เลือกภาพยนต์เข้าไปใช้บริการเครื่องเล่นดีวีดีพร้อมระบบเสียงรอบทิศทาง แต่น่าเสียดายที่ไม่เคยเข้าไปดูเลยสักครั้ง เพราะสมัยนั้นผู้เขียนไม่มีเพื่อนซี้เป็นกลุ่ม เหมือนสมัยเป็นนักเรียนมัธยม

    โดยปกติแต่ละครอบครัวมักมีภาพถ่ายเก็บไว้ในตู้เอกสาร เมื่อนานวันเข้าก็จะหยิบมาดูว่าสมัยเด็ก วัยรุ่น วัยกลางคน ตนเอง และครอบครัวมีวิถีชีวิตเป็นอย่างไร ช่วยคลายเหงาสำหรับผู้สูงอายุไปได้มาก สำหรับหลายครอบครัวมีผู้สูงอายุจากไปก่อนวัยอันควรก็จะคัดภาพเก็บไว้ตามความเหมาะสม เพราะภาพเก่าอาจปลวกกิน กระดาษหมดอายุ หรือทำ 5ส. ที่บ้านแล้วไม่มีที่เก็บภาพเก่า จึงต้องคัดเก็บไว้เฉพาะที่ประทับใจ

    กล้องดิจิทอลทำให้พฤติกรรมการถ่ายภาพเปลี่ยนไป จากการถ่ายภาพอย่างระมัดระวังเพราะค่าฟิล์มแพง กลายเป็นกดชัตเตอร์อย่างสบายใจแล้วเลือกภาพในภายหลัง บางคนถ่ายไว้เป็นร้อยภาพแต่คัดไปอัดแค่ไม่กี่ภาพ ค่าฟิล์ม ค่าล้าง ค่าอัด และการดูภาพหลังถ่ายได้ทันที เป็นปัจจัยที่ทำให้กล้องใช้ฟิล์มกำลังจะสูญพันธุ์ บางคนถ่ายภาพไว้เป็นพันภาพไม่เคยอัดเลยก็มี เพราะดูจากกล้องดิจิทอล ดูจากเครื่องคอมพิวเตอร์ หรือดูผ่านทีวีจากเครื่องเล่นดีวีดี เป็นต้น

    บางคนมีญาติผู้ใหญ่อยู่หลายบ้าน เช่น บ้านปู่กับย่า ตากับยาย ลุงกับป้า จึงต้องนำรูปถ่ายทั้งหมดเขียนลงซีดีภาพ หรือแปลงเป็นแฟ้มหนังเขียนลงแผ่นซีวีดี เพราะเครื่องเล่นวีซีดีราคาถูก กับแผ่นซีดีราคา 6 บาท สามารถเก็บรูปถ่ายได้หลายพันภาพ เสียงเพลง หรือวีดีโอคลิ๊ปจากกล้องดิจิทอล เป็นต้น นอกจากเห็นภาพแล้วยังได้ยินเสียงอีก เหมาะกับการแจกจ่าย หรือเก็บไว้ดูยามเหงา

    หลังจากรอคอยมาหลายปี เครื่องเล่นดีวีดีราคาลงมาเหลือพันสองร้อยบาท ประกอบกับเครื่องเล่นวีซีดีตัวเก่าหมดอายุไม่คุ้มที่จะซ่อม และต้องการใช้ประโยชน์เรื่องการอ่านซีดีภาพ จึงตัดสินใจซื้อเครื่องเล่นดีวีดีแทนเครื่องที่เสีย และนำภาพถ่ายในครอบครัวที่มีอยู่พันกว่าภาพ เขียนลงแผ่นซีดีราคา 6 บาท ด้วยเครื่องเขียนซีดี แล้วแจกจ่ายให้กับญาติพี่น้องไปเปิดดู เพราะถ้าเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์อย่างเดียวก็เกรงว่าเครื่องจะหมดอายุก่อนเวลาอันควร และที่บ้านมีนโยบายลดจำนวนอัลบัมรูปแบบเดิม แต่จะคัดเฉพาะรูปเด็ดไปอัดไว้ติดฝาบ้าน นี่คือประโยชน์ของดีวีดีข้อหนึ่งที่วันนี้ผู้เขียนเอื้อมไปถึงแล้ว

    นิยามของดีวีดี (DVD = Digital Video Disc) คือ แผ่นข้อมูลแบบบันทึกด้วยแสง (Optical Disc) ที่ใช้บันทึกข้อมูล เช่น แฟ้มเสียง แฟ้มภาพ และแฟ้มภาพยนตร์ โดยให้คุณภาพของภาพและเสียงที่ดี ดีวีดีถูกพัฒนามาใช้แทนซีดีรอม (CD-ROM) โดยใช้แผ่นที่มีขนาดเดียวกัน (เส้นผ่าศูนย์กลาง 12 ซม.) แต่ใช้การบันทึกข้อมูลที่แตกต่างกัน มีความจุมากกว่า และความละเอียดในการบันทึกที่หนาแน่นกว่า สำหรับเครื่องเล่นดีวีดีนั้นสามารถอ่านแผ่นซีดีได้หลายประเภท เช่น CD-Audio, MP3, Photo CD, VCD, SVCD และ DVD เป็นต้น
บทความเมื่อเร็ว ๆ นี้
34. หาวิธีได้ตำแหน่งอาจารย์ใหญ่จากอินเทอร์เน็ต
33. เครื่องเล่นดีวีดีไม่ใช่เครื่องบินอีกต่อไป
32. อีเลินนิ่งสำหรับผู้มีทักษะ
31. เวทีเผยแพร่โปรแกรมของนักศึกษาไทย
ค้นในบทความ
กลับหน้าแรก
Thaiall.com